Ik ben op weg met de kinderen naar mijn ex-man. Vandaag is weer een wisselmoment. Nog iedere keer voel ik de spanning in mijn buik. Hoe zou hij nu weer doen? Wat zou hij nu weer zeggen? Oh ik wil hem dit of dat nog vragen? Kan dat wel? Het zal toch niet op een conflict uitlopen? Wie zou er nu weer in de woonkamer zitten? Ik heb echt geen zin om die vrienden te zien die mij wat mij betreft als een baksteen hebben laten vallen. De emoties die met tijd en wijle opspelen heb ik toen ik besloot om te willen scheiden zwaar onderschat. Het feit dat je de kinderen moet missen, dat je niet meer overal bij bent, dat je niet meer overal invloed op hebt, dat er een nieuwe vrouw, een nieuwe familie en nieuwe mensen in het leven van mijn kinderen komt. Het raakt me allemaal meer dan ik ooit had durven dromen. En dan plopt ineens de gedachte op “Was hij maar dood”. Als hij dood is komen de kinderen gewoon fulltime naar mij en hoef ik al de gevoelens en emoties die ik nu ervaar niet meer te ervaren. Ik ga nog even door en stel me voor hoe het echt zou zijn als de kinderen 24/7 bij mij zouden zijn. Dat ik alleen alle verantwoordelijkheid moet dragen en alle beslissingen alleen moet nemen. Ook dat grijpt me naar de keel. Tegelijkertijd besef ik mij ook dat het alleen iets is waar ik mee geholpen ben. Het zou mijn “probleem” oplossen. Hoe oneerlijk eigenlijk dat ik dit denk. De kinderen zouden hier helemaal niet mee geholpen zijn. Scheiden is al niet leuk voor ze maar hun vader helemaal moeten missen zou verschrikkelijk zijn en eerlijk gezegd vind ik het ook nog wel prettig dat ik op ouderschapsniveau met mijn ex-man kan overleggen.
Jaren later kom ik weer in contact met een vriendin van vroeger. Haar man is een aantal jaar ervoor overleden, hun zoon was toen 10 jaar. Op enig moment zegt ze tegen me “Weet je Susan, ik vind nog wel een nieuwe partner, echter mijn zoon zal nooit meer een nieuwe vader krijgen”. Bam, die woorden kwamen keihard binnen en ik heb meteen met terugwerkende kracht spijt van mijn gedachte en ben enorm blij dat mijn ex-man er is. Hoe lastig ik het soms ook vond, hij is én blijft de vader van mijn kinderen. Tot de dood ons scheidt papa en mama. Ik hoop dat die scheiding nog lang op zich laat wachten.
Scheiden is een buiten alles wat geregeld moet worden een emotioneel heftige periode. Terwijl voor de buitenwereld alles ogenschijnlijk het zelfde blijft is voor jou alles verandert. Jij hoeft staat continu aan en je emoties gieren door je lijf. Weet dat je niet de enige bent. Als je maar weet dat niet al je gedachtes werkelijkheid hoeven te worden (God zij dank!). Je hebt altijd een keuze wat je met je gedachtes doet. En geloof me er komt een moment dat je het onder de knie krijgt. Om ze te herkennen, te erkennen en een weg te vinden ermee om te gaan.
Wil jij niet in een hoekje zitten LIJDEN en een succes van je scheiding maken door zelf de LEIDING te nemen, weet je alleen niet hoe. Ben je klaar iemand die je een spiegel voorhoudt en daar waar nodig je een spreekwoordelijke schop onder je kont geeft.
Wil je leren hoe? Schrijf je dan in voor mijn online Creëer een Succesvolle Scheiding
Ga je liever 1 op 1 met me aan de slag. Dat kan ook
En weet hoe meer je met mij persoonlijk aan de slag gaat, hoe sneller je het gewenste resultaat bereikt. Eerlijk, ik had gewild dat er in de periode na mijn scheiding iemand voor me was geweest zoals ik.
