Mijn stellige overtuiging was altijd: “Als je gaat scheiden, hoeft je omgeving niet te kiezen”. Maar toen ik zelf in 2006 ging scheiden, ontdekte ik dat deze stelling toch niet zo simpel was als ik dacht. De reacties en het gedrag van mijn omgeving bleken namelijk lastig te voorspellen.

Toen mijn ex-man en ik onze familie, vrienden en bekenden inlichtten over onze scheiding, deden we dat samen en gaven we aan dat we respectvol met elkaar wilden blijven omgaan. We hoopten dat onze omgeving dat ook zou doen en geen partij zou kiezen. De grote meerderheid van hen gaf aan ons daarin te steunen. Ze vonden het een mooi streven.

Ander verloop dan eerst gedacht

Maar na verloop van tijd bleek dat sommige vrienden het lastig vonden om mijn ex-man en mij samen uit te nodigen voor feestjes. Zelfs mijn beste vriendin, waarmee ik tijdens de periode van twijfel ‘scheiden of blijven’ veel had gepraat, bleek na onze scheiding veel contact te hebben met mijn ex-man. Hoewel ik dit in theorie heel nobel vond, raakte het me diep van binnen. Ik had mijn beste vriendin nodig om mijn angsten en verlangens te delen en soms te klagen over mijn ex-man. Maar zij besloot er ook evenveel te zijn voor hem als voor mij.

• Mijn beste vriendin die altijd op de hoogte was van mijn wel en wee;
• Mijn beste vriendin waarmee het contact altijd via mij verliep;
• Mijn beste vriendin die ik zo hard nodig had;
• Mijn beste vriendin met wie ik zo graag mijn angsten wilde delen;
• Mijn beste vriendin tegen wie ik toch ook wel eens wilde zeuren over mijn ex-man;
• Mijn beste vriendin besloot dat zij er net zo veel voor mijn ex-man wilde zijn als dat ze er voor mij was.

En vooral dat laatste punt was iets wat in mijn ogen nooit zo was geweest. Het was een vriendschap tussen mijn beste vriendin en ik. De pijn was zo groot dat ik een stap terug moest doen. Dit bleek uiteindelijk de eerste stap naar het einde van onze vriendschap. Maar dit was niet het enige voorbeeld. Mijn moeder die op een dag tegen me zei: “Kind, we zijn loyaal aan jou, maar besef wel dat het besluit om te gaan scheiden betekent dat ons ongewild iemand die we lief hebben wordt ontnomen”. Ik hoorde het wel, maar achteraf gezien kwam het toen niet binnen, het was zoals het was. Ik zag de ouders van mijn ex-man, de opa en oma van mijn kinderen, toch ook niet meer. Tot slot, mensen van de vereniging van mijn ex-man wisten niet of ze me nog wel of niet moesten begroeten op straat.

Het besef moment

Scheiden is een emotionele periode die naast de impact op je gezin, ook impact heeft op je omgeving. Dit had ik door de jaren wel ervaren, maar het echte besef hiervan kwam pas een aantal jaren geleden. Dat was namelijk het moment dat ik ‘de omgeving’ werd. Het moment dat de relatie tussen een zeer geliefd vriendenstel niet lekker liep. Mijn hoofd liep vol met vragen als:

• Hoe moet dat nu als zij uit elkaar gaan?
• Wie moet ik dan steunen?
• Kan ik ze allebei steunen?
• Heeft de een meer “recht” op mijn steun dan de ander?
• Moet ik kiezen?

Het lopende systeem krijgt op verschillende vlakken een andere dimensie. Het is als het halen van een schroefje uit een machine; deze zal daarna niet meer zo soepel lopen als voorheen. Totdat er weer een nieuw schroefje in wordt gedraaid.

Jaartraject | Van Onmacht naar Kracht
Ben je er klaar mee en wil je écht aan de slag? Meld je dan aan voor mijn jaartraject Van Onmacht naar Kracht. Een jaar dat jouw leven voorgoed zal veranderen.

Het enige wat je hoeft te doen, is je verantwoordelijkheid nemen en te besluiten dat je het anders wil!