“Susan kun jij ons helpen, we komen er samen niet uit”.

Een paar dagen later zitten er twee liefdevolle ouders bij mij op kantoor. Ouders die beiden het beste voor hun kinderen willen en zoals ze zeggen het op één punt niet eens kunnen worden.

Hun scheiding is nog niet zo lang geleden uitgesproken. Via internet hebben ze een ouderschapsplan en een convenant gedownload en op basis hiervan afspraken gemaakt. Afspraken die op zich goed zijn, die praktisch en zakelijk goed geregeld zijn. In gesprek met hen merk ik echter dat ze het meest essentiële zijn vergeten.

Ze hebben totaal geen aandacht besteed aan het emotioneel afsluiten van hun partnerschap. Laat staan te kijken naar het verschil tussen ouderschap en partnerschap en de samenhangende emoties. En juist dit staat hen nu in de weg. De beslissing die genomen moet worden lijkt te gaan over ouderschap blijkt echter veel meer lijntjes met partnerschap te hebben dan ze ooit hadden kunnen denken.

Hoe pijnlijk soms ook, ik ben iedere keer weer geraakt als ik de kwartjes zie vallen. Het moment dat het besef komt dat de scheidslijn tussen ouderschap en partnerschap heel dun is en vaak onbewust door elkaar heen loopt. Maar ook het moment dat een ouder tot de ontdekking komt dat hij/zij zelf aan zet is om dit te veranderen. Alleen IK kan een verandering te weeg brengen.

Scheiden is veel meer dan een invuloefening. Een scheiding eindigt niet bij het zetten van een handtekening onder het ouderschapsplan en convenant.
En hey ooit dacht ik ook van wel, de realisatie dat dit niet zo was viel zwaar op mijn dak.

Nee scheiden begint pas met het zetten van de handtekening. Dan pas wordt het werkelijkheid. Dan moet je gaan uitvoeren wat je samen afgesproken hebt, dan pas loop je tegen situaties aan waar je op voorhand niet op was bedacht, dan pas kom je erachter welke invloed het echt heeft, wat een nieuwe partner met je doet, wat een veranderende omgeving met je doet, hoe erg het je raakt als je ex-partner ineens (bewust of onbewust) anders tegen je doet of reageert. Dan pas ervaar je dat scheiden voor 20% regelen is en voor 80% emoties. En hoe belangrijk die 20% regelen ook is, neem de tijd om aandacht te besteden aan die 80% emoties. Ook en misschien wel vooral na de scheiding.

Wat betreft de liefdevolle ouders, door het zetten van de eerste stap gaan zij er bewust mee aan de slag. Dat vergt moed en doorzettingsvermogen, maar ook een compliment. Het monster in de ogen kijken is niet makkelijk, maar als je weet hoe je het moet verslaan gaan er deuren voor je open.