Als stellen gaan scheiden hoor ik geregeld “ja maar hij heeft dit gedaan” of “zij heeft zo gedaan” en om die reden vind ik dat ik dit of dat of zus of zo wel kan en mijn ex-partner iets wel of niet mag of kan.

Een van de meest generaliserende voorbeelden is wellicht wel deze:
“Mijn ex-partner heeft een ander en daarom heeft hij me laten zitten en dat kan echt niet, hoe heeft hij me dit aan kunnen doen, ik ben gekwetst, verdrietig, boos, zielig. Iemand die zoiets doet kan echt geen goede vader zijn, daarom ga ik er alles aan doen dat hij “gestraft” wordt. Ik pluk hem kaal en de ik wil dat de kinderen hem zo weinig mogelijk zien”

Wat de reden ook is dat jij en je partner uit elkaar gaan, wiens “schuld” het ook moge zijn voor mij staat dit helemaal los van het feit dat je ervoor kunt kiezen om een scheiding oprecht en in harmonie te laten verlopen. Ja er gebeuren dingen die niet leuk zijn, die misschien niet goed te keuren zijn. Die iets anders aangepakt hadden kunnen worden. Maar ze gebeuren nu eenmaal en het is je eigen verantwoordelijkheid hoe je daar mee omgaat. Alleen jij kunt dat bepalen en hierin een keuze maken:
“Mijn partner heeft me gekwetst, dat wat hij gedaan heeft kan ik niet goedkeuren en maakt veel emoties bij me los. Echter kies ik ervoor om ondanks alle deze emoties mijn verantwoordelijkheid te pakken. Ik kies ervoor om de echtscheiding oprecht en in harmonie te laten verlopen. Ik kies hiervoor in het belang van de kinderen. Kinderen die ik en mijn partner ooit uit liefde op deze wereld hebben gezet. Kinderen die voor 50% uit mijn DNA en 50% uit het zijn DNA bestaan. Kinderen die van mij en hun vader houden. Kinderen die hiervoor niet hebben gekozen.”

IK KIES!!!

Een keuze maken is het begin. Het begin van een commitment – een verlangen. Een commitment aan jezelf, aan je (ex)- partner en aan je kinderen. Een verlangen om het goed te regelen. Ik durf te stellen dat zonder dit commitment het je niet gaat lukken het verlangen werkelijkheid te laten worden. Het wordt een periode van uitdagingen, van zaken waar je niet op voorbereid bent. En alleen met een commitment kun je je hieraan houden.

Ik koos ervoor om ondanks het feit dat mijn ex-man mij niet meer kon bieden wat ik nodig om, wat er ook zou gebeuren de echtscheiding goed te laten verlopen. Ik koos ervoor om samen met hem goede ouders te willen zijn en blijven. Ik koos ervoor dat mijn kinderen ondanks de scheiding een leven zouden hebben waarin zowel hun vader als ik een grote rol zouden spelen. Ik koos en kies nog iedere dag. Alles in het kader van een verlangen: Wij zijn en blijven samen ouders!

Ben ik het altijd met mijn ex-man eens en gebeuren er niet eens dingen die ik anders zou hebben gedaan of misschien wel helemaal niet hebben gedaan? Zijn er momenten die ik lastig vind en die me kunnen raken? Zijn er dingen die me uit balans halen en die het me lastig maken om vast te houden aan mijn keuze? Absoluut wel en op die momenten stel ik me de volgende:

Wil ik hier iets mee, kan ik hier iets mee, wat als ik er niets mee doe?

En dan maak ik op basis van mijn verlangen een keuze. Soms ook nog wel eens de verkeerde. Gelukkig heb ik dan een ex-man die hetzelfde verlangen heeft, waardoor we er samen uitkomen. En ik kijk dan naar mezelf en kies dat ik het volgende keer wel weer goed wil laten gaan.

Velen zien scheiden als een eind van een leven na een keus, voor mij is het een begin van een nieuw leven met nieuwe keuzes.

Heb ik je aan het denken gezet?

Welke keus maak je vandaag?

Ik ben benieuwd. Laat het me weten in een reactie hieronder!