Ik sta te wachten bij het station. Sinds hij op kamers woont, nog steeds trouw het ene weekend naar zijn vader en het andere naar mij gaat, we daarnaast allebei ook nog ons eigen leven leiden, zien we elkaar niet meer zo veel. Als hij de auto instapt geef ik hem een kus en knijp hem in zijn been. “Fijn je weer te zien lieverd” verwelkom ik hem.

Ik mis hem en tegelijkertijd ben ik enorm trots. Trots op de mens die hij geworden is, trots op mijn zoon, morgen wordt hij al weer 22 jaar.

Amper 6 jaar was hij toen zijn vader en ik gingen scheiden. De helft van de tijd bij ieder van ons, zijn enige constante factor zijn zusje. Veel eerder dan gebruikelijk moest ik ze vanaf het moment van scheiden loslaten. Kon ik niet meer altijd bij ze zijn, wist ik op sommige momenten niet waar ze waren, hoe ze zich voelden of wat ze aan het doen waren. Mijn gevoelens en emoties maakte ik onderschikt aan het feit dat ik het belangrijk vond en overigens nog steeds vind dat onze kinderen het recht hebben om tijd met mijn en hun vader door te brengen. En ja ik heb me alleen gevoeld, ik ben bang en onzeker geweest dat ik niet goed genoeg was moeder en dat ze het bij papa leuker hadden. Het liefst had ik gehad dat dingen gegaan waren zoals ik ze voor ogen had, ik wist ook maar al te goed dat dat niet kan. Door de jaren leerden ik steeds meer te vertrouwen in de beste intenties van ons beiden.

Ik ben het echt niet met alles eens hoe het in het papahuis ging en gaat en zou ik dingen anders doen. Ik ben er echter ook  overtuigd dat dat voor mijn ex-man ook zo zal zijn.  Met de wetenschap dat ik de beste intenties heb en  het beste wil voor de kinderen  geloof ik erin dat dat voor mijn ex man ook zo is . Om die reden probeer ik me niet (meer) druk te maken om zulke dingen. Het heeft geen zin. Daarbij denk je zelf wel dat jij het, het beste doet maar is dat wel zo? 1+3 = 4 en 2+2=4. Andere som zelfde uitkomst.

Kinderen zijn geen bezit, kinderen zijn levende wezens waar we een tijd lang de zorg voor mogen dragen. Totdat we ze los moeten laten omdat ze hun eigen leven gaan leiden en voor zichzelf zorgen. Scheiden betekent dat je ze eerder los moet laten en niet meer fulltime meer de zorg draagt. Dat doet pijn, besef dat je ex-partner en de kinderen dit ook ervaren. Het heeft ook als voordeel dat als ze eenmaal de wijde wereld intrekken de stap minder groot is.

Liefde is loslaten als iemand dat gelukkiger maakt. Ik liet mijn kinderen los omdat ik er heilig in geloof dat ze gelukkiger zijn met papa en mama in hun leven. En als mijn kinderen gelukkig zijn ben ik dat ook!

Wil jij leren hoe je kunt loslaten en weer gelukkig te worden?
Meld je dan aan voor mijn online programma. Hierin leer ik je hoe je onafhankelijk van het handelen van je ex-partner de leiding over je zelf en over je scheiding neemt. Verander de wereld, begin bij jezelf!

LET OP dit programma is niet voor iedereen!!! Alleen als je zegt “Ik ben niet iedereen, ik wil ECHT aan de slag” dan is dit programma iets voor jou.

Wil jij liever blijven waar je nu bent met alle mogelijke gevolgen van dien, dan raad ik je aan dit programma niet aan te schaffen. De investering van €97,00 voor het programma kun je dan beter besteden aan iets anders. Het gaat mij er niet om zoveel mogelijk programma’s te verkopen, het gaat mij erom zoveel mogelijk ouders bewust te maken dat je, onafhankelijk van je ex-partner, een succes van je scheiding te maken en weer gelukkig kunt zijn!

Het enige wat je hoeft te doen is je verantwoordelijkheid pakken.