De afgelopen weken heb ik een aantal keren geklust bij een vriendin. Verleden jaar bedacht ze zich dat het tijd werd om aan iets nieuws te beginnen, dus verkocht ze haar huis en kocht ze een nieuw paleisje.

Niet zo eentje waar de rode loper al uit ligt en je alleen de meubels er nog in hoeft te zetten. Nee zij koos ervoor om hoe je dat noemt “een opknappertje” te kopen, zodat ze alles naar haar zin kon maken. Nog voor ze de sleutel ontving waren de plannen gemaakt en de juiste werklui benaderd. Ze zag helemaal voor zich hoe het zou worden.

Eerst werd het een grote puinhoop, plafonds eruit, plafonds erin, muurtje slopen, muurtje metselen, gaten boren, badkamer eruit, bloemetjes vloerbedekking verwijderen van de trap en ga zo maar door. Hoe goed ze het ook gepland had en hoe mooi ze het zich ook voorgesteld had er kwamen die onverhoopte tegenslagen, onvoorziene werkzaamheden, werklui die niet of te laat op kwamen dagen, een fikse griep die haar verplichtte om meer dan een week in bed te blijven liggen. En dat een week voordat de verhuizing plaats zou vinden en er nog heel veel gedaan moest worden en het in haar ogen nog uitzag als een grote bouwput.

“Suus ik zie het even niet meer zitten” is wat ze op een gegeven moment tegen me zei. “Hier kan ik toch volgende week niet naar verhuizen”. “Maak je geen zorgen, het komt goed”, is wat ik tegen haar zei. Ik zag namelijk dat de grootste puin geweest was en dat de opbouw ongemerkt al in gang gezet was. Wellicht later dan gepland en niet zoals mijn vriendin zich het voorgesteld had, maar het was er. Door de tegenslagen zag ze het alleen niet zo. En toen ze het ook nog eens toeliet dat ze, meer dan ze gepland had, geholpen werd door anderen ging het in een rap tempo voorwaarts waardoor ze er een paar dagen later weer heel anders tegenaan keek.

Ze had het zo goed gepland en toch liep ze tegen onverwachte zaken en emoties aan!

Zoals je wellicht al van me gewend bent, zie ik met bovenstaand verhaal dan toch weer een overeenkomst met scheiden. Uitspraken als “Als die scheiding geregeld is dan krijg ik rust, een beter leven, dan kan ik weer verder” zijn mij niet vreemd. En eerlijk gezegd dacht ik dat ook toen ik ging scheiden. Boek dicht, volgend hoofdstuk klaar. Viel dat even tegen. Want het boek als ouders gaat nooit dicht, je blijft met elkaar verbonden door kinderen die ooit uit liefde zijn geboren. Scheiden is geen eind, scheiden is een nieuw begin. En nieuw begin als ex-partners die samen ouders zijn.  Dezelfde ouders die in een ander huis hun ouderschap vorm gaan geven. Je begint dus net als met de woning van mijn vriendin weer van voren af aan. Je moet alles opnieuw en anders inrichten. Dat heb je niet van vandaag op morgen op de rit. Daarvoor moet je soms door de puin en de stof om uiteindelijk weer tot iets moois te komen. En dat geldt voor iedereen, of je nu verlater of verlatene bent. Je kunt het nog zo goed bedacht hebben, zulke goede afspraken gemaakt hebben, het loopt vaak toch net een beetje anders.  Uit eigen ervaring weet ik dat je geconfronteerd kunt worden met situaties en emoties waar je op voorhand niet op bedacht bent. Weten hoe je daar het beste mee om kunt gaan en dat dan ook nog doen bepaalt of jullie scheiding een succes wordt!

Met goede afspraken alleen word je niet Succesvol Gescheiden

En om jou die zoektocht te besparen heb ik hiervoor een workshop ontwikkelt genaamd Succesvol Gescheiden. In deze workshop leer ik je de basisstappen hoe jij er voor kunt zorgen dat jij net als ik over een tijd kunt zeggen “Ik ben Succesvol Gescheiden!”