Zo aan het eind van het oude jaar en begin van het nieuwe jaar zie je ze voorbij komen. De advertenties voor de Communieshow. Een show waarin de nieuwe collectie kleding wordt getoond voor de kinderen die de Eerste Heilige Communie gaan ontvangen. Een show waar het merendeel moeders met oma’s te zien zijn.

Hoe ga je daarmee om als je gescheiden bent? Ga je alleen? Gaat één oma mee of gaan beide oma’s mee? En wat als je ex-man een nieuwe vrouw heeft, mag zij dan mee?

Een buitenstaander denkt wellicht, waar gaat dit over, echter op emotioneel vlak ligt het vaak toch iets gevoeliger.

Terug in de tijd

Ik neem je even mee terug in de tijd. December 2010 wel te verstaan. Mijn ex-man en ik zijn dan al 4 jaar respectvol uit elkaar. We hebben beiden een nieuwe partner. Mijn ex-man is inmiddels hertrouwd en onze kinderen hebben er nog een zusje bij.

Onze dochter zou op 11 mei 2011 haar Eerste Heilige Communie ontvangen en het punt was aangebroken dat er kleding gekocht moest worden. Ik ging ervan uit dat mijn ex-man niet mee wilde, echter over zijn vrouw twijfelde ik. Ook zij houdt van shoppen en mooie kleren en geeft ontzettend om onze kinderen. En toen werd ik overvallen door een gevoel van in de hoek gedrukt te worden, een gevoel van het moeten delen van een van de dierbaarste mensen in mijn leven, mijn dochter. Ja, zo voelde ik dat op dat moment; MIJN dochter. 

Belangrijk moment delen?

Ik wilde dat moment van het kopen van communiekleding helemaal niet delen met de vrouw van mijn ex-man. Ik wilde dat moment alleen met mijn dochter en mijn moeder beleven. Zij heeft toch een dochter waar ze dat in de toekomst mee zou kunnen doen. Als mijn dochter straks een trouwjurk gaat kopen moet ik dat moment waarschijnlijk al delen. Dit was mijn enige kans om, zo’n voor mij speciaal moment, alleen te beleven.

Zo gezegd zo gedaan. Op een druilerige dag in de kerstvakantie gingen we richting de boetiek. Het kind waande zich een prinses. Jurkje aan, jurkje uit, schoenen aan, schoenen uit. Ketting, diadeem erbij, net zolang totdat het plaatje klopte. Vol trots stuurden we foto’s naar mijn ex-man. 

Gepasseerd

Die reageerde echter minder enthousiast dan ik gehoopt had. Niet omdat hij het niet mooi vond of dat hij mee had willen gaan, wel omdat zijn vrouw gepasseerd was. En eerlijk is eerlijk, ik kon het wel begrijpen. Toch sta ik nog steeds achter mijn beslissing. Ik heb genoten van het oma – moeder – dochter moment. Voor mij hoorde daar de vrouw van mijn ex-man niet bij, ondanks dat ik haar een prachtmens vind. 

Degene die mij al langer volgen weten dat de vrouw van mijn ex-man en ik over zulke dingen praten. Niet meteen, meestal later onder het genot van een glaasje wijn. We weten dat we beiden, als moeder en stiefmoeder, tegen dingen aanlopen en beiden onze emoties hebben. We laten elkaar in elkaars waarde en zijn beiden super trots op hetgeen we met zijn allen bereikt hebben!

Wat wilde mijn dochter?

En wat mijn dochter gewild had? Ik zou het niet weten. Haar heb ik het nog nooit gevraagd. Misschien toch maar eens doen. Met haar goedkeuring plaats ik de foto’s bij dit bericht. Ik vond en vind haar nog steeds prachtig!

Ik ben benieuwd naar je reactie? Heb je er wel al eens over nagedacht hoe jij het zou doen? Of heb je het al achter de rug en wil je jouw ervaring met me delen?

Reageer hieronder en laat het me weten!