Deze week is het een jaar geleden dat ik mijn partner verliet. De tweede keer dat ik mijn leven volledig op de kop zette. Onbewust ben ik er de laatste dagen toch mee bezig geweest en passeren een aantal zaken de revue. De laatste doorslaggevende ruzie, het moment dat ik mijn partner vertelde dat ik hem ging verlaten, de kinderen die ik moest mededelen dat ik hen wederom een thuis ging ontnemen, mijn moeder die bij het horen van mijn voornemen meteen mijn ouderlijk bed beschikbaar stelde, de maanden die ik bij mijn moeder verbleef, het gemis van de kinderen die in die tijd bij hun vader verbleven, de aankoop van mijn nieuwe huis, mijn vrienden die meteen klaarstonden om er een thuis van te maken. En niet te vergeten de heftige emoties die ik heb ervaren.

Het verdriet, de angst en de boosheid die ik tot in mijn tenen heb gevoeld. De momenten dat ik alleen maar kon huilen, de eenzaamheid en de wrok die ik ondanks dat ik het niet wilde voelde ten opzichte van mijn ex, de momenten dat ik de kop van zijn romp wilde trekken om hetgeen hij me heeft aangedaan en het moment dat het besef kwam dat dit alles geen zin heeft omdat er maar een iemand in mijn leven is om het weer op de rit te krijgen en dat ik dat zelf ben. Tja dan blijkt de professional toch ook maar een mens te zijn.

Nu een jaar later kijk ik terug en ben ik trots op waar ik sta. Ik heb een geweldig bedrijf dat ik door deze ervaring nog beter kan voeren. Ik heb een leuk huis wat voelt als thuis en waar ik samen met de kinderen verblijf. Ik heb mijn verantwoordelijkheid over mijn leven genomen en een weg gevonden om met mijn ex om te gaan, als baasjes van onze hond Mily. Niet meer en niet minder en dat is wat mij betreft prima. Ik heb onverwacht iemand mogen ontmoeten die me laat zien wat veiligheid is en dat kwetsbaarheid daar bij hoort. Iets waar ik vaak over heb gedroomd en nu eindelijk mag ervaren. Of het voor altijd is, zal de tijd leren. Voor dit moment ben ik vooral dankbaar voor het feit dat hij er is en ik dit mag ervaren. 

Dankbaar ben ik ook voor de vader van mijn kinderen. Dat hij er was om ze op te vangen in de maanden dat ik bij mijn moeder verbleef. Voor het feit dat we al 15 jaar gescheiden zijn en toch samen ouders zijn. Nee we zijn het echt niet altijd met elkaar eens en er gebeuren ook wel eens dingen die de een of de ander liever anders had gezien, maar we hebben respect voor elkaar en gunnen elkaar onze fantastische kinderen.

En geloof het of niet, ook ben ik dankbaar voor de man die ik verleden jaar verliet. Zonder hem had ik niet geweten welke grenzen ik nooit meer over laat gaan. Had ik de gevoelens van wrok nooit ervaren maar ook nooit geleerd om er een weg in te vinden. Ik dank hem voor de lessen die ik daaruit heb geleerd en neem deze mee voor de toekomst. Zonder deze ervaring was ik nu niet de Susan geweest die ik nu ben. Eerlijk is eerlijk, ik ben blij met die Susan.

Met recht durf ik me De Scheidingsspecialist te noemen, zowel zakelijk als privé 😉. De opgedane ervaringen hebben ervoor gezorgd dat ik nog beter weet hoe het voor jou is? Ik ken je pieken en ook zeker je dalen. Ik ken je emoties en weet welke uitdagingen je hebt. Ik weet echter ook hoe je het heft in eigen handen neemt en je leven na scheiding weer op orde krijgt. Wil je weten hoe? Schrijf je in voor mijn workshop Succesvol Gescheiden welke ik woensdag 10 november van 19.00 – 21.00 uur geef.

De workshop is online dus je hoeft er de deur niet voor uit. De investering is buiten tijd € 24,95. Als je bedenkt welke ervaring ik zowel zakelijk als privé heb, is dit echt een lachertje. Dit wil je niet missen, schrijf je snel in!