In de week na kerst verbleef ik in Lapland. Een reis waar ik al jaren van droomde. In mijn hoofd had ik hem al tig keer gemaakt. Ik zag voor me hoe ik onder de stralende zon een rit maakte door de met dikke sneeuw bedekte omgeving en bomen waarvan de takken omlaag hingen door de zwaarte van de sneeuw en dit alles zittend op een slee die voortgetrokken werd door husky’s om in de avond te weg te zwijmelen bij een mooi dansend groen noorderlicht.

En nu werd deze reis werkelijkheid. Goed voorbereid gingen we op reis. Klaar om de enorme kou te trotseren, deel te nemen aan mooie excursies én het noorderlicht te zien.
In werkelijkheid bleek het een warme week te zijn met weinig zon.  Daar waar we gerekend hadden op  temperaturen onder – 20 °C werd het op zijn koudst -14 °C. Het merendeel van de tijd was het maar rond de  -8°C en de laatste dag zelfs rond het vriespunt. Iets wat ze in deze tijd van het jaar nog nooit hadden meegemaakt. De omstandigheden waren zo dat ondanks het uren naar de hemel staren niet zo mocht zijn dat we het noorderlicht te zien kregen.

Niet helemaal hoe ik het me van te voren had bedacht. 

Niet helemaal hoe ik het me van te voren bedacht had. Toch genoot ik van de prachtige besneeuwde vergezichten en bomen met een dikke laag sneeuw, de sneeuwscootertocht naar de rendieren, de sneeuwschoenwandeling (overigens heel zwaar als je geen conditie hebt????), het bezoek aan Snow Village (ongelooflijk welke prachtige sneeuwsculpturen mensenhanden kunnen maken), een bezoek aan Wild Motion, waar 170 husky’s leven en als kers op de taart een Huskytocht, op een slee voortgetrokken worden door 6 husky’s, in alle rust, in een prachtige serene witte wereld.
Uiteraard vind ik het spijtig dat ik het noorderlicht niet heb gezien en de echte kou niet heb mogen ervaren. Ik besloot echter om er niet te lang in te blijven hangen en te kijken wat ik wel heb gehad. En dat was meer dan de moeite waard.

Het blijven hangen in hetgeen niet goed ging is iets wat ik in de praktijk met regelmaat tegen kom. Stellen beginnen aan een relatie vol goede moed en soms met hoge verwachtingen en dan blijkt met het verstrijken van de tijd dat de verwachtingen niet uitkomen, het om de een of andere reden niet werkt of er dingen gebeuren die er toe leiden dat de relatie eindigt. Vaak zie ik dan dat stellen geneigd zijn om de focus te leggen op hetgeen niet goed is gegaan in de relatie en wat de ander verkeerd heeft gedaan. Ik begrijp dat sommige dingen lastig en pijnlijk kunnen zijn, toch geloof ik erin dat iets of iemand niet alleen fout of verkeerd is. Er zijn ook goede tijden, goede momenten geweest en je ex-partner heeft zeker ook goede eigenschappen. In de emotie willen of kunnen we ze helaas niet altijd zien. 

Toch wil ik je vragen eens 5 goede punten van je ex-partner of de tijd met je ex-partner op te schrijven. Ik geloof erin dat je dat lukt!

Focus leggen op hetgeen er wel was en goed ging in plaatst van hetgeen er niet was en niet goed ging maakt dat je ondanks de emoties milder naar je ex-partner en jullie tijd samen kunt kijken. Mildheid zorgt dat de stap naar samen ouders voor jullie kinderen zijn, een stap dichterbij komt. En dat is toch zeker wat je jullie kinderen gunt? Beide ouders in hun leven die met respect met elkaar om kunnen gaan.

Focus op het goede

Als ik me na de vakantie gefocust had op wat ik niet gehad heb, was ik wellicht zeer teleurgesteld geweest. Nu ik kan zien wat ik wel gehad heb, maakt mijn hart een sprongetje van geluk. Lucky me dat ik deze fantastische reis mocht maken. Daarnaast blijft er dus nog iets om over te dromen….het noorderlicht. ????

Mocht je hem nog niet op Facebook of Instagram zijn tegen gekomen, hierbij een kleine impressie van mijn reis. Happy me???? https://youtu.be/iG8GLp9PyXE

Hey en zoals al vaak gezegd, dit heb ik niet van vandaag op morgen geleerd, stapje voor stapje, met vallen en opstaan. Dankbaar voor wie ik nu ben en tot waar ik gekomen ben.

Heeft dit bericht je tot inzichten gebracht? Zo ja, wil je ze met me delen?