“Mam mam mogen we gaan suppen? Mag het? Alsjeblieft?! Jullie gaan toch wel mee hè?” Dolenthousiast komt Mik het terras van ons vakantiehuisje opgerend. Mik is de zoon van de vrienden waarmee we samen op vakantie zijn en de grondlegger van dit verhaal. Ik mag zijn naam gebruiken mits ik hem tag op Instagram. Mik is gek op trampolinespringen en dat mag uhh moet iedereen weten. Volg hem gerust op Instagram (@mik_flips) en als je er toch bent volg mij dan ook meteen (@scheidingsspecialist_susan). Maar dat ter zijde terug naar mijn verhaal.

Ik had al vaker mensen zien suppen, een activiteit die nog op mijn wishlist stond. Het weer was fantastisch dus dit was het moment, tuurlijk gingen we mee. Vol vertrouwen liepen we met de sup en peddel richting het water. Wat kon er nu zo moeilijk aan zijn. Sup in het water, staan, evenwicht bewaren, peddelen en go. Voor Mik werkte het inderdaad zo, voor mij was het een ander verhaal. Daar waar ik dacht te teren op mijn jarenlange turnervaring bleek dat toch iets te lang geleden om te kunnen vertrouwen op mijn evenwicht. Dat werd direct duidelijk bij het plaatsen van de eerste voet, nou eerlijk gezegd eerste teen op de sup. Staan ging echt nog niet lukken, een illusie armer ging ik op de knieën. Na een tijdje waagde ik een poging om alsnog te gaan staan. Een voet op de sup, de tweede voet erop, handen nog op sup, billen in de lucht (heel charmant), beide handen los, wiebel, wiebel, plons, weer op de sup komen en toen begon het hele proces weer van voren af aan. Tot groot vermaak van de rest viel ik tot drie keer toe in het water. Mik en ik wisselden ondertussen nog een keer van sup. Die van hem was groot en zwaarder terwijl hij kleiner en lichter is dan ik. Een goede zet want toen lukte het me uiteindelijk om te (blijven) staan. Niet zo cool en flatteus als dat ik het anderen zag doen maar ik stond en kwam vooruit. Peddel voor peddel, druppel voor druppel, beetje bij beetje. Yes I did it! Wat was ik trots. IK had het gedaan, IK had niet opgegeven. Dat maakte de spierpijn van de dagen erna meer dan waard. Een volgende keer gaat het vast weer iets beter. Oefening baart kunst.

Je zult wel denken “Wat heb ik te maken met het sup-avontuur van Susan?”
Ik hoor ook al mensen zeggen “Kom maar op met die link naar een scheiding”. Laatst zei iemand “Jij maakt van een drol nog een link met een scheiding (hahahaha). Weet je dat ik met regelmaat suggesties krijg, dus als je er eentje hebt – Just let me know!

Door de jaren heen heb ik al vele honderden stellen mogen begeleiden. Stellen die samen tot afspraken kwamen en er alle vertrouwen in hadden dat de toekomst na scheiden gewaarborgd was. (lopen met de sup maar het water). Afspraken die belangrijk zijn om een goede basis te hebben en kaders waarbinnen je handelt (de sup). De uitvoering bleek in de praktijk echter soms iets lastiger dan verwacht (de eerste teen op de sup, je evenwicht verliezen en in het water vallen). Daar waar ik onderweg wisselde van sup en ik daardoor stabieler stond gebeurt dit in scheidingssituaties vaak niet of niet op de juiste manier. Overmand door emoties geven we vaak externe omstandigheden de schuld waarom dat het niet lukt. Dat is makkelijk en veilig omdat we zelf dan niet aan de slag hoeven.

Hoe makkelijk was het voor mij geweest om het water, de andere suppers, mijn lachende omgeving als excuus te gebruiken om niet te gaan staan? Het hadden misschien plausibele redenen geleken, maar in werkelijkheid zouden het excuses zijn geweest om het niet te doen. Het feit dat ik wilde staan maakte dat ik doorging totdat ik daadwerkelijk stond, onafhankelijk van alle bijkomende omstandigheden. Mijn wil om wel te gaan staan was groter dan alles erom heen. Zelfs zo groot dat ik naar andere mogelijkheden zocht (wisselen van sup) om mijn doel te behalen en de spierpijn op de koop toe te nemen.

Hoe groot is jouw wil?

Scheiden eindigt niet met het zetten van de handtekening onder het ouderschapsplan en het convenant. Nee, dan begint het pas, ook ik heb dat ondervonden. Dat is zoeken naar een nieuw evenwicht, dat doe je met vallen en opstaan en dat doet soms meer pijn dan je zou willen. Jij kunt dat veranderen, als je echt wilt!