Daar stonden we dan midden in de nacht op het schoolplein, om afscheid te nemen van onze jongste dochter. Een afscheid voor drie weken, voor een reis naar de andere kant van de wereld. Een reis zonder vader of moeder.

Xplore

Het begon allemaal in oktober 2018 toen onze dochter (toen nog 15 jaar) thuiskwam met de mededeling dat ze graag meewilde met het Xplore-project. Met dit jaar als bestemming: Peru. Net als haar broer die in 2017 naar Mongolië is geweest wilde ook zij een wereldburger worden en anderen mensen helpen. Ze moest wel snel een antwoord hebben want de deadline voor inschrijving was al over 2 dagen.

Overleggen

“Lieverd dit kan ik echt niet in mijn eentje beslissen, dit moet ik even met papa overleggen”, was mij reactie. Zo gezegd, zo gedaan. Samen waren mijn ex-man en ik het erover eens: “Deze kans konden we haar niet ontnemen!” Ze schreef zich in en werd een van de leerlingen die aan dit bijzondere avontuur mocht deelnemen.

Slaapzak

Een periode van veel voorbereidingen en dingen regelen brak aan. Sponsoren vinden, cakejes bakken, op kerstmarkten staan, informatiebijeenkomsten bijwonen, taxichauffeur spelen, een rugzak regelen, een op de locatie afgestemde slaapzak regelen. Want ja, dat moest toch een andere zijn dan voor Mongolië.

Team

We werden wederom een team. Ik regelde dit, mijn ex-partner regelde dat. Bijeenkomsten bezochten we samen of we brachten elkaar op de hoogte van hetgeen was gezegd. Alles uit betrokkenheid en liefde voor onze dochter.

Niet jij, niet ik, nee wij. Wij als ouders!

Samen zwaaiden we haar uit en samen zullen we haar weer opwachten. Met open armen om daarna met zijn allen na te praten en naar haar verhalen te luisteren. Die vast heel bijzonder zullen zijn. Ik ben ontzettend trots dat we dit hebben bereikt.

Dit is gezamenlijk ouderschap

Voor mij is dit gezamenlijk ouderschap. Samen dingen regelen en overleggen over jullie kind.

Je bent misschien gekwetst in het partnerschap, maar in mijn ogen mag dit nooit de reden zijn dat het ouderschap in het gedrang komt. Terugkijkend op de 13 jaar die mijn ex- man en ik gescheiden zijn, zijn er wat mij betreft 5 factoren die eraan hebben bijgedragen dat wij nu staan waar we staan.

1. Accepteer dat het is zoals het is – als je tegen de situatie blijft vechten word je nog verdrietiger, bozer of onzekerder en zal de relatie tussen jou en je ex-partner alleen maar slechter worden.
2. Gun elkaar het beste – als het jouw ex-partner goed gaat, gaat het jullie kinderen ook goed.
3. Erken je eigen aandeel – wijs niet alleen met de vinger, maar kijk ook naar jezelf. Hoe lastig soms ook, je aandeel is mogelijk groter dan je aanvankelijk denkt. Leer ervan en doe er iets mee.
4. Onthoud waarom je ooit van je ex-partner gehouden hebt – in ieder geval zoveel dat jullie samen kinderen wilden. Kinderen die voor 50 % uit het DNA van jou en voor 50% uit het DNA van je ex-partner bestaan.
5. Wees eerlijk – heb geen dubbele agenda. Vertel eerlijk wat er speelt en hoe het zit. Op het moment misschien niet altijd leuk, maar voor de toekomst zeker het beste.

Samen ouders zijn met jouw ex-partner?

Wil jij ook samen ouders zijn met je ex-partner? Ga dan aan de slag met deze tips. Ik ben ervan overtuigd dat je een stapje dichter bij je einddoel komt!

Wil je alle tips nog eens uitgebreid in je mailbox ontvangen? Download dan mijn gratis ebook 5 gouden tips om van je echtscheiding geen vechtscheiding te maken.

Heb ik je met mijn tips tot inzicht gebracht? Ik hoor ze graag. Deel ze met me via een reactie onder dit bericht.