“Wat zit je haar weer mooi, jouw haar zit altijd zo mooi” begint ze het gesprek. Ze is niet de eerste die me erop aanspreekt.

“Ow dank je, zo gepiept” is mijn reactie. In het verdere verloop van het gesprek komt het besef dat dat blijkbaar niet voor iedereen zo is. Wat voor mij een dagelijks ritueel is geworden en ik ervaar als fluitje van een cent, is voor anderen veel werk, lastig en gedoe.

Wat de meeste mensen niet weten is dat mijn haar niet voor niets zo mooi zit. Iedere dag besteed ik er aandacht aan. Al sinds jaar en dag was en föhn ik (bijna) dagelijks mijn haar. Een ritueel dat net als tanden poetsen een vanzelfsprekendheid is geworden. Onder de douche, haren wassen, crèmespoeling erin, tijdens het intrekken mijn lichaam wassen, afspoelen, afdrogen, make-up aanbrengen zodat het haar al even kan drogen en dan laagje voor laagje met een krulborstel mijn haar in model brengen. Dit alles is in een minuut of 20 gebeurd en geeft me een heerlijk gevoel om de rest van de dag door te brengen. Als je haar maar goed zit ????

En voordat ik overspoeld word met reacties. Ja ik weet dat het beter voor je haar is om dit niet dagelijks te doen. Ik heb hierin echter een bewuste keus gemaakt. Ik voel me beter met fris gewassen en geföhnd haar dan met een niet gewassen hoofd en een knot op mijn kop. Dit laatste gebeurt ook wel eens en heeft zeker niet mijn voorkeur.

Zoals gezegd kost mijn haar in model brengen mij inmiddels al bijna geen tijd meer. Ik weet nog goed dat dit ooit heel anders was. Ik denk dat ik in mijn pubertijd (long long time ago) begonnen ben met mijn haar te föhnen. Toen nog met een losse borstel en een föhn. Tjonge wat heb ik mij geërgerd tijdens de keren dat mijn haar in de borstel bleef hangen. Het een grote pluis werd en mijn haar alsnog in een staart belandde. Met alle frustraties tot gevolg. Toch gaf ik het niet op, iedere dag weer opnieuw tot het moment dat ik er steeds beter en beter in werd, het sneller ging en het uiteindelijk een gewoonte werd.

Ik voel me oprecht anders als mijn haar goed zit dan als ik het gewoon heb laten drogen en dat maakt dat ik er iedere dag voor kies om te doen waar ik mij goed bij voel. Als ik me goed voel straal ik dat uit. En wat je uitstraalt krijg je terug. Je kent het spreekwoord wellicht wel “wie goed doet ,wie goed ontmoet”

Waar een wil is, is een weg

Zo had ik ook de wil om een succes van de scheiding te maken. Ik wilde persé dat onze kinderen beide ouders in hun leven hadden. Ik wilde dat ze van ons allebei mochten houden. Ik wilde samen met mijn ex-partner ouders zijn. En juist die wil die heeft er op lastige momenten voor gezorgd dat ik niet opgaf maar doorging.

Ook ik ben en word nog steeds wel eens overvallen door emoties, ook ik heb wel eens voor situaties gestaan die anders liepen dan ik gedacht had, ook ik heb wel eens niet zo aardig tegen mijn ex-man gedaan. Ook wij hebben wel eens voor momenten gestaan waar de stuiver de andere kant op had kunnen vallen. Dit gebeurde gelukkig niet. Iedere keer besloot ik weer dat het een volgende keer anders moest en zocht ik naar mogelijkheden dat het beter en anders kon. Niet voor mijn ex-man, maar voor mezelf. Niet wijzen naar mijn ex-man maar kijken wat ik anders kon doen. Ik had in mijn pubertijd wel boos kunnen worden op de borstel of de föhn omdat het niet lukte terwijl ik eigenlijk de techniek van het föhnen nog niet onder de knie had. In het begin had ik de “techniek” van het succesvol scheiden ook niet door. Ik ben zo dankbaar dat ik niet opgegeven heb.

Hoe is dat voor jou? Waar wijs jij nog te veel na je ex-partner? Waar heb jij de kunst van het succesvol scheiden nog niet onder de knie?

Pas toen ik door had hoe het moest en er een ritueel van maakte om met bepaalde situaties en emoties van de scheiding om te gaan kwam de verandering. De verandering in mij, die ervoor zorgde dat ik anders tegen situaties aankeek, dingen anders zei, dingen anders vroeg, waardoor mijn ex-man ook anders op mij reageerde. Actie is reactie. Toen konden we pas echt samen ouders zijn!