Het is nog vroeg en heerlijk weer als ik start aan de hike. Het eerste stuk loop ik tussen de naaldbomen. De wortels van de naaldbomen fungeren als trap voor mij. Tot op enig moment de omgeving rotsachtiger wordt. Mily, die inmiddels meer op een berggeit lijkt dan een hond, dartelt om mij heen. Ik geniet van de omgeving, het klauteren en het klimmen, de inspanning die voelt als ontspanning. En dan bereik ik voor de laatste keer deze reis de top. Als ik ga zitten om het prachtige uitzicht te aanschouwen, rollen de tranen over mijn wangen. Tranen van geluk. Wat is het lang geleden dat ik mij zo gelukkig heb gevoeld. Tranen van trots. En tranen van weemoed, omdat ik nog niet naar huis wil en nog niet klaar ben met dit land.

Wat heb ik mooie dingen beleefd. Dit had ik nooit durven dromen toen ik een paar maanden geleden een ticket voor de ferry naar Noorwegen boekte. Dat moment kan ik mij nog goed herinneren. Dat was het moment dat ik besloot niet (meer) afhankelijk te zijn van een ander. Niet meer vragen wie er met mij mee op vakantie wil en kan. Ik wilde op vakantie en dat ging gebeuren!

Tijdens de zoektocht naar mijn ideale vakantie kwam ik al snel tot de conclusie dat een all-in resort geen optie was. Wat werd het dan wel? Ik ging zonder enige kampeerervaring met alleen mijn auto, een tent en Mily een rondreis door Noorwegen maken. De een verklaarde mij voor gek, de ander vond het super stoer.

Ik kan niet ontkennen dat ik het spannend vond. Op voorhand heb ik mij vaak afgevraagd of het wel zo’n slim plan was. Stiekem hoopte ik ook dat er iemand aanbood om mee te gaan. Ik was bang voor de eenzaamheid. Toch bleef ik bij mijn plan. En ja, het was het helemaal waard! Het werd een onvergetelijk avontuur.

Daar waar er tig redenen waren om het niet te doen, was er één reden om het wel te doen: IK. Het heeft mij twee belangrijke inzichten gegeven: zet jezelf altijd op de eerste plaats én je kunt het nooit voor iedereen goed doen.

Ik had mezelf heel zielig kunnen vinden, in zelfmedelijden kunnen wegkwijnen, mij een slachtoffer kunnen voelen. In plaats daarvan pakte ik het eigenaarschap over de situatie en werd leider over mijn leven.

Dat kan jij ook. Ik zie nog zoveel gescheiden ouders niet de leiding nemen. Het is zoveel veiliger om vanuit de plek waar je nu zit te wijzen. Hij betaalt niet, zij brengt de kinderen niet, hij manipuleert, zij houdt mij niet op de hoogte, dat mag hij niet doen, wat ze zegt klopt niet, dit is niet eerlijk, ik heb er recht op. Zo kan ik nog wel even doorgaan. En ik begrijp heus wel dat het niet altijd leuk is, echter het brengt je nergens. Wil je dat de situatie de leiding over jou en je leven neemt? Of ga je nu eindelijk de leiding over de situatie en daarmee over jouw leven nemen?

De keuze is aan jou!

Wil jij het anders? Own your sh*t!

Kom in actie
Wil jij weer grip op je leven? ‘In actie’ komen is dan onvermijdelijk. Om je hierbij te helpen, heb ik een online programma ontwikkeld: Creëer een succesvolle scheiding in 6 weken.

Het enige wat je hoeft te doen, is je verantwoordelijkheid nemen en te besluiten dat je het anders wil!