Er moet me iets van het hart, iets waar ik al een tijdje mee rond loop. Iets waarin ik zeker medestanders zal vinden, ik zal er vast ook mensen mee tegen me in het harnas jagen. Dat neem ik voor lief, omdat alles in mij zegt en voelt dat het tijd wordt dat scheidingsland wakker geschud wordt.
 
Dagelijks word ik geconfronteerd met scheidingen en gelukkig zie ik daar veel goede dingen gebeuren. Ouders die samen tot afspraken komen en het allerbeste met de kinderen voor hebben. Toch zie en hoor ik ook heel veel dingen waar ik oprecht verdrietig en misschien ook wel een beetje boos van word. Scheiden is niet makkelijk, dat hoef je mij niet te vertellen. I’ve been there, done that. En nog steeds, hoe je het ook wend of keert: gescheiden blijf je je hele leven.  Ik ben van mening dat je het zelf in de hand hebt of je scheiding succesvol verloopt. Met dit bericht hoop ik dan ook de ogen te open voor gescheiden ouders waar het niet zo lekker loopt. Wie de schoen past trekt hem aan.
 
Net als tijdens jullie relatie zul je na de scheiding, hoe lastig het soms ook is, een weg moeten vinden om met je ex-partner om te gaan.  Hoe klaar je ook bent met je ex-partner, het blijft nog altijd de ouder van jullie kinderen. Kinderen die ooit uit liefde op deze wereld zijn gezet en beide ouders in hun leven willen. Gun dat jullie kinderen!

Hoewel het iets is wat altijd al speelt, valt het me in tijden van deze Corona crisis nog meer op hoe ouders (onbewust) meer met zichzelf bezig zijn dan met de kinderen. Hoe er soms subtiel gemanipuleerd wordt om de eigen zin door te drijven en dit te brengen alsof dit in het belang van de kinderen is.

Hoe ex-partners met alle gemak een psychische aandoening wordt toegekend. Hij is een narcist, zij heeft borderline. Ja ja, ik weet dat er mensen zijn die dit echt hebben, maar niet in de getalen waarmee ik het hoor, dus ga me niet direct mailen als het bij jou ECHT het geval is.

En hey ik begrijp je bezorgdheid echt. Ik wil ook het allerbeste voor onze kinderen. Ik wil ook niet dat ze ziek worden.  Ik denk ook na over een lock down en eerlijk is eerlijk: ik heb ze ook het allerliefste bij mij.  Ook ik moet er niet aan denken dat ik mijn kinderen niet zie. Toch ben ik van mening dat dit  mij niet het recht geeft om te zeggen dat ze bij mij horen. Mijn ex heeft hetzelfde recht en ervaart mogelijk hetzelfde als ik.

Je moest eens weten welke lelijke gedachten ik soms ook gehad heb. Momenten dat ik hoopte dat mijn ex man er niet meer zou zijn, zodat ik de kinderen voor mezelf had.  Ik heb mij ook bang, boos, verdrietig en niet erkend gevoeld. 

• Op momenten dat het anders liep dan ik mij bedacht had. Dat mijn ex-man andere ideeën had dan ik. 
• Op momenten dat ik bang was als moeder niet goed genoeg te zijn. 
• Dat ik bang was dat de super leuke nieuwe vrouw van mijn ex-man veel leuker is dan ik. 
• Dat de kinderen liever in een compleet gezin zouden zijn dan bij mij als alleenstaande moeder toentertijd.
• Dat ik bang was dat ik ze niet genoeg te bieden had.
• Dat ik jaloers was dat papa ogenschijnlijk meer met ze kon doen dan ik.
• Dat het leek of mijn ex-man zijn leven doorleefde met dezelfde mensen en ik een nieuw leven op moest bouwen. 
• Dat ik teleurgesteld was in een omgeving die mij liet vallen en door ging met mijn ex-man.

Tegelijkertijd wist ik dat ik de kinderen daar niet mee hielp. Het draaide niet om mij maar om hen. Wat ik dacht en voelde dat was mijn pakkie an, daar moest ik mee leren dealen. Voor mezelf zodat ik beter in mijn vel zat en voor de kinderen want een moeder die goed in haar vel zit is een leukere moeder en ook een leukere ex. 

Dus vertel me niet dat ik het niet weet. Ik weet het precies. Ik koos er alleen voor om er mee aan de slag te gaan. Voor mezelf en onze kinderen! Waar kies jij voor?

En als ik dat kan, dan kun jij dat ook! Als je echt wilt!

Hang je nog aan mijn lippen en denk je potverdorie Stijnen je hebt een punt! Blijf me dan vooral volgen, dan ben je bij mij aan het juiste adres. wil je echter in zelfmedelijden, afgunst en boosheid blijven hangen en er alles aan doen om je ex-partner een hak te zetten en de kinderen niet te gunnen misschien is dit dan het moment om je uit te schrijven.

Wil jij echter hetzelfde bereiken als ik, weet je alleen nog niet hoe? Dan ben ik de aangewezen persoon om je daarbij te helpen.

Ik heb jaren keihard gewerkt om te komen waar ik nu ben. Ik ben gaan onderzoeken waar mijn gedachten en gevoelens vandaan kwamen. Hoe ik ermee om kon gaan. Hoe ik met de veranderende verhouding met mijn ex moest omgaan. Hoe ik het beste met mijn ex kon communiceren en hoe ik uit het conflict kon blijven en tot oplossingen kon komen. Met als doel zelf goed in mijn vel te zitten en samen ouders te zijn. Dat is gelukt.

Hoe mijn ex dit aangepakt heeft? Ik zou het niet weten. Ik kan je alleen vertellen hoe ik het gedaan heb en hoe ik mijn verantwoordelijkheid gepakt heb. De verantwoordelijkheid voor mijn geluk en de verantwoordelijkheid als gescheiden ouder.

Ik geloof oprecht dat je pas echt ik het belang van jullie kinderen kunt denken als jezelf goed in je vel zit!

Want Succesvol Gescheiden begint bij jezelf!